Gevarenwinkel #23 Festival (dag 1) Varenwinkel (Herselt) (26-08-2021) report & photo credits: Freddie info organisatie: Gevarenwinkel info band: Belgian Quo Band - Prins Jr. Band © Rootsville 2021

Het is dan toch zo ver. Het was maandenlang balanceren op een dunne koord maar het bestuur, en uiteraard ook onze regering, besliste dat het 3-daags "Gevarenwinkel" festival op het laatste weekend van augustus dan toch zou kunnen plaats vinden. Een festival dat aan zijn 23ste editie toe is en telkens ook een deel van de winst komt weg te schenken aan een goed doel. Dit jaar wordt de vzw "Help Brandwonden Kids" in de spotlights gezet. Een festival dat bestaat mede door lokale sponsors en niet door de miljoenen graaiende voorzitters van andere events. Een festival ontstaan uit bluesliefhebbers en dat zich door de jaren heen ook interesse toonde voor andere genres als rootsmuziek tous court. Een festival dat ook geliefd is door Nederlanders, Duitsers en Belgen. Voor mezelf na de drie-daagse van "Sjock" en de ingekorte editie van "Swing Wespelaar" het derde festival op rij zonder mondmasker, en deugd dat dat doet!

Door die liefde van de buurt ontstond enkele jaren ook de buurtdag op donderdag. Een bij aanvang moeilijke beslissing maar waarbij de steun van de bluesliefhebbers toch intact bleef. De programmatie was tijdens de Corona pandemie geen makkelijk iets maar voor zover het ging kwam de affiche toch tot stand. Al vroeg in de ochtend zag het er veel belovend uit toen talrijke campers en tentjes de camping Varenwinkel al kwamen in te nemen. Iets dat de ganse dag voor een toestroming van tweede verblijfplaatsen bleef zorgen, en je kon stellen van er kan altijd wel een mugje bij ;-) Met voorvechters van Herenthout en Heusden-Zolder werd dan ook tent van de voetbal plechtig ingenomen en dat zullen we geweten hebben. Tegen dat de poorten van het heiligdom openden stond er een alliantie van fanfares en andere academische samenzweringen klaar om iedereen te verwelkomen. Hun muzikale interventie ging van "Rosamunde" over de "Cherry Pink Blossom" langsheen "Downtown" tot en met de sfeer brengende "Sweet Caroline".

Onze heer schiep zondag als zevende dag en rustdag. Hier schiep het bestuur van "Gevarenwinkel" zo de buurtdag met telkens 2 optredens zonder al te veel poespas en van rust is er hoegenaamd geen sprake. Niet bedoeld als rustdag maar eentje waar telkens van "Jetje" wordt gegeven. Dit jaar staat de uit Brugge afkomstige Status Quo Tribute band, met als naam "Belgian Quo Band", op de affiche maar de aftrap wordt gegeven door "Prins Jr. Band". Ik zie al velen het voorhoofd fronsen, de Prins who band? Nee, niet een tribute band van His Royal Badness "Prince", al had dit zeker niet slecht geweest. Nee, de "Prins Jr. Band" is zoals ze zelf stellen een allround band die meestal bruiloften aandoen en waarbij de link naar Bobby Prins ook al vlug wordt gelegd. Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig en dus tijd voor een uurtje foute party op "Gevarenwinkel", en misschien krijgen we toch ook "Purple Rain" of is dat teveel gevraagd ;-) Het woord is nu aan het "Kieke"....of toch maar aan "MC Geert" aka den Doc. De rest van het voetvolk was er klaar voor...

Deze Kempische band, die zowel in blue jeans als in maatpak de rock-n-roll-sixties, soul-seventies, disco-eighties en tijdloze slows doet herleven in een muzikale cocktail de kei-goeie muziek van weleer, het betere (?) danswerk van vandaag zeggen ze zelf. In een vijf-mans formatie waarvan 1 vrouwelijk lid aan de percussie en vocals wordt er na een kleine instrumentale intro ingezet met de "Mazurka" van Mink DeVille. Met nummers als "Kansas City" en "I Saw Her Standing There" van de "Beatles" werden de reeds talrijke bezoekers de tent in gelokt. Hoe geen nummer van de Stones als eerbetoon aan de Charlie die ons een paar dagen geleden kwam te ontvallen?

We kregen een hele hoop nostalgie over ons heen en wat zal de Bruno blij zijn geweest met nogmaals een versie van "Sweet Caroline". Tijd om Prinses Jr. even aan het woord te laten met "I Just Want To Make Love To You" van diva Etta James. Een iets mindere poging maar you can't win them all en je aan Etta wagen is en blijft altijd wel een beetje tricky, maar geen kat die zich er aan stoorde.

Een portie soul dan maar met nummers van de heilige drievuldigheid Arthur Conley, Otis Redding en Sam & Dave. Even verdwalen met "Les Poppys" uit de 70-tiger jaren waarna de man achter de black & white keys een verdienstelijke poging deed om "Booker T" onder ons te roepen. Green Onions, altijd leuk om hoeren. De "Prins Jr. Band" verkoos toen de Nederlandstalige versie van "Drukwerk" met "The Midnight Special" en omdat ze ook willen tonen dat niet alles uit de tijd van toen kwam was er dan ook de geslaagde versie van Nathaniel Rateliff's "I Need Never Get Old".

Dat ze nog niet langs de kassa mochten passeren daar zorgde de Doc wel voor en dus kregen we een uitsmijter met nummers van the hardest working man in showbizz, Mr. hard working, the godfather of soul; James Brown. Met nummers als onder meer het iconische "Sexmachine" kreeg de band dan nog eens assistentie op de dansvloer van de Brownettes Lydia en Diane..."Live at The Apollo" werd dan maar "Live in Gevarenwinkel". Tijd ook om hierna de man van "Het Goede Doel" eventjes aan het woord te laten en dan allemaal naar buiten om te proberen een ticket te bemachtigen voor een ballonvaart.

Time to move on en zo belanden we bij "Status Quo". Helaas niet de "Frantic Four" met Francis Rossi en Rick Parfitt maar een tribute band uit Brugghe met als naam "Belgian Quo Band". Een viertal waarin Rik Michiels zich voordoet als Rossi en Geert Callens als Parfitt. Voeg daarbij nog Lieven Vandenbroucke en Wesley Jaques samen met een handvol feelin' good hits en we zijn klaar voor een hoge dosis ambiance. Het BQB-verhaal begon in de zomer van 2004, kort na het optreden van Status Quo op het Schwung-festival in Roeselare.

De witte "Marshall Wall" die was er, al was het een mini-versie, maar liever een kleintje dan geen. Dat de heren er een statement van maken dat ze naast de opzwepende hits van Rossi en de zijnen ook hun ding willen doen was geen euvel te noemen. Het werd een geslaagde mix en al vanaf opener "Caroline" werden er hier al enkelen zot. Altijd leuk die gekende en verslavende rifjes van "Status Quo". Nummers als "The Wanderer" en "In The Army" waren nog maar opwarmers. Deze "Belgian Quo Band" deed er alles aan om de echte versie in ons plurale tantum te doen opduiken, en het lukt nog ook.

Zo waren we dan ook klaar voor de apotheose met kaskrakers als "Roll Over Lay Down", "Down Down", "Whatever You Want" en "Rockin' All Over The World", en oh wat voelden we ons weer een pak jonger. "DJ The Nurse" mocht dan de after-party in gang zetten. De blues liefhebbers trokken druppelgewijs naar de camping want voor hun resten er nog 2 dagen party time. Nog een pluim voor de perfecte organisatie en ook het vrij verkrijgen van een drankbeker was een slimme oplossing. We leerden ook nog dat café 't Schuurke nog een toekomst heeft als frituur alsof frit bakken voor den Danny een tweede natuur is. Een meer dan geslaagde buurtdag al kwamen er heel wat buren van heel wat verder en lijkt het als een evidentie dat de camping een vast verworven recht is op donderdag van Gevarenwinkel. CU

ready for take off...




toch ook nog even in rust modus...

Ik vlieg met jou in een luchtballon, Hoog in de lucht heel de wereld rond...

het goede doel

direct met de grote middelen...

toch ook nog even the real thing